οά

ὀᾱ (Α)

(ποιητ. σχετλιαστικό επιφών.) ουαί, φευ, αλίμονο («ὀᾱ, ὀᾱ, στενάγματος τοῡδε μὴ πόλις πύθηται», Αισχύλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Επιφώνημα που συνδέεται φωνολογικά προς το γνωστό επιφώνημα οὐκί*].